Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu Tasarı Taslağı Madde Gerekçeleri
MADDE 1- Madde ile, Kanunun amacı düzenlenmiştir.
MADDE 2- Maddede, Kanunun kapsamı düzenlenmiştir.
MADDE 3- Tekrarlardan kaçınmak ve tereddütleri gidermek amacıyla, maddede, tasarı içerisinde yer alan temel kavramlar tanımlanmıştır.
MADDE 4- Bu maddede, Anayasamızda ve başta Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi olmak üzere taraf olduğumuz birçok uluslararası sözleşmede, yer alan ayırımcılık yasağı düzenlenmiştir. Maddede sayılan sebepler uyarınca yabancılar arasında ayrım yapılmayacağı öngörülmüştür.
MADDE 5- Madde ile taraf olduğumuz uluslararası sözleşmelerde geçen geri göndermeme ilkesi temel bir ilke olarak düzenlenmiştir.
MADDE 6- Yabancıların ülkeye giriş-kalış-çıkış koşullarının belirlenmesi, devletlerin egemenlik haklarındandır. Bu nedenle maddeyle, yabancıların Türkiye’ye yasal giriş ve Türkiye’den yasal çıkış işlemlerinin yapılacağı yerler ve bu işlemelerin nasıl yapılacağı belirtilmiştir.
MADDE 7- Maddeyle, yabancıların Türkiye’ye giriş ve Türkiye’den çıkış yaparken uyması gereken prosedürler belirlenmiştir. Ayrıca, bir yabancının, Türkiye’ye giriş şartlarını taşıyıp taşımadığının tespiti amacıyla, kontrole ve kapsamlı kontrole tabi tutulabileceği; kapsamlı kontrolün hürriyeti kısıtlayıcı bir tedbir haline gelmemesi için; kapsamlı kontrolün en fazla 4 saat kadar sürebileceği düzenlenmiştir. Ancak, kapsamlı kontrole tabi tutulan yabancı, bu süre içerisinde kendi isteğiyle ülkesine dönebileceği gibi, ülkeye kabulle ilgili işlemlerin uzaması halinde 4 saatlik süreyle sınırlı kalmaksızın işlemin sonucunu kendi isteğiyle bekleyebilecektir.
MADDE 8- Maddeyle,Türkiye’ye girişlerine izin verilmeyecek yabancılar sayılmış, bu kişilerin Türkiye’ye girişine izin verilmeyerek sınır kapısından geri çevrilmesi hükme bağlanmıştır.
MADDE 9- Türkiye’ye girişte aranan şartların, uluslararası koruma talebinde bulunan yabancılar tarafından her zaman yerine getirilmesi mümkün olamamaktadır. Bu nedenle maddede, yabancılardan yerine getirmesi beklenen Türkiye’ye giriş şartlarının, uluslararası koruma talebinde bulunan kişilerin, bu haklarını engelleyecek şekilde yorumlanamayacağı ve uygulanamayacağı düzenlenmiştir.
MADDE 10- Maddede, yabancılara getirilecek Türkiye’ye giriş yasağı ve bu yasağın tebliğine ilişkin hususlar düzenlenmiştir.
MADDE 11- Maddeyle, vize vermeye yetkili makamlar belirlenerek, Türkiye’de 90 günü aşmayacak şekilde kalacak yabancıların vize alarak gelmelerinin esas olduğu hükme bağlanmıştır. Vizeler tek girişli, çok girişli, tek gidiş ve gidiş dönüş veya transit olarak düzenlenebilecektir. Ayrıca, vizesi olan her kişinin Türkiye’ye giriş için belirlenen şartları taşıyamayabileceği dikkate alınarak, vizenin ülkeye giriş için mutlak hak sağlamayacağı belirtilmiştir.
MADDE 12- Maddede, vize şartından muaf olanlar ile vize şartının aranmayabileceği durumlar açıklanmıştır.
MADDE 13- Maddede, vize almadan sınır kapılarına gelen yabancılara, istisnai olarak sınır kapılarında sınır vizesi verilebilmesi düzenlenmiştir. Sınır kapılarında verilen vize istisnai bir uygulama olduğundan süre 15 günle sınırlandırılmış, ayrıca süre sınırlı olduğu için sağlık sigortası şartı aranmayabileceği hükme bağlanmıştır.
MADDE 14- Maddeyle, Türkiye’den hava yoluyla transit geçecek yabancılara havalimanı transit vize şartı getirilebileceği, transit vize istenecek yabancıların İçişleri ve Dışişleri Bakanlıklarınca belirleneceği düzenlenmiştir.
MADDE 15- Bu maddede, vize verilmeyecek yabancılar düzenlenmiştir. Ancak, vize verilemeyecek durumda olmasına rağmen, istisnai hallerde bazı yabancılara vize verilmesi zorunluluğu ortaya çıkmaktadır. Bu durumlarda, İçişleri Bakanının onayıyla bu kişilere vize verilebileceği belirtilmiştir.
MADDE 16- Maddede, vizelerin, iptal edileceği veya geçersiz sayılacağı haller ile bu konularda yetkili makamlar düzenlenmiştir.
MADDE 17- Bu madde ile, vize talebinin reddi ya da yabancı Türkiye’de bulunduğu sırada vizesinin iptali işlemlerinin, yabancıya veya yasal temsilcisine ya da avukatına tebliğ edilmesi düzenlenmiştir.
MADDE 18- Pasaport, vize başta olmak üzere yabancılarla ilgili konular ülke politikaları, siyasi, ekonomik ve sosyal konularla yakından ilgilidir. Bu nedenle maddede, vize ve pasaport işlemlerinde Bakanlar Kuruluna yetki verilmiş; ayrıca gerekli hallerde Bakanlar Kurulu’nun karşı işlem ilkesine başvurabileceği belirtilmiştir..
MADDE 19- Bu maddeyle, Türkiye’de vizesinin veya vize muafiyetinin tanıdığı süreden ya da 90 günden fazla kalacak yabancıların ikamet izni almalarının zorunlu olduğu, ikamet izninin, altı ay içinde kullanılmadığında geçerliliğini kaybedeceği hükme bağlanmıştır.
MADDE 20- Maddede, ikamet izninden muaf olan yabancılar sayılmıştır.
MADDE 21- Maddeyle, ikamet izni başvurusu ve sonuçlandırılmasına ilişkin hükümler düzenlenmiştir. İkamet izni alınmasının ön şartı olarak, ikamet izni için başvuracak yabancılardan, talep ettikleri ikamet izni süresinden 60 gün daha uzun süreli pasaport ya da pasaport yerine geçen belge sahibi olmaları şartı aranacağı, başvuruların en geç 6 ay içinde sonuçlandırılacağı ve ikamet izni talebinin reddine ilişkin işlemlerin tebliğ edileceği belirtilmiştir.
MADDE 22- İkamet izinlerinin konsolosluklardan alınması esas olmakla beraber, istisnai olarak valilikler tarafından ikamet izni verilmesini gerektiren haller bu madde ile düzenlenmiştir. Maddede, ikamet izni başvurusunun hangi hallerde istisnai olarak valiliklere yapılabileceği belirtilmiştir.
MADDE 23- Maddeyle, ikamet izni almış bir yabancının Türkiye’de kaldığı süre içinde özellikle süresi açısından geçerli bir belgesi olabilmesi için ikamet izni süresinin her halükarda pasaport veya pasaport yerine geçen belgelerin geçerlilik süresinden 60 gün daha kısa süreli olacağı, ikamet izinlerinin kalış amacına bağlı ve her yabancı için ayrı düzenlenmesi gerektiği, yabancı kimlik numarası alma hakkı bulunan yabancıların bu Kanundaki işlemlerinin kimlik numaraları üzerinden yürütüleceği, ikamet izninin şekli ve içeriğinin Bakanlıkça, ikamet izni yerine geçen çalışma izninin şekli ve içeriğinin ise, Bakanlık ve ilgili kurumlarca birlikte belirleneceği hükme bağlanmıştır.
MADDE 24- Maddede, ikamet izinlerinin valiliklerce uzatılacağı, uzatma başvurularının, ikamet izni süresinin dolmasına 60 gün kalmasından itibaren ve her halükarda ikamet izni süresi dolmadan önce valiliklere yapılacağı belirtilmiştir. Yasal süre içinde ikamet izni uzatma başvurusu yapmasına rağmen karar verecek makamdan kaynaklanan bir gecikme nedeniyle yabancının ikamet izninin uzatılamaması halinde, ikamet izni başvurusunda bulunan kişinin hakkında karar verilinceye kadar Türkiye’de ikamet edebilmesine imkân tanınmıştır.
MADDE 25- Maddeyle, Türkiye içinden yapılan ikamet izni talebinin reddi, ikamet izninin uzatılmaması veya geçerli ikamet izninin iptali işlemlerinin valiliklerce yapılacağı ancak, yabancının Türkiye’deki aile bağları, ikamet süresi, menşe ülkedeki durumu ve çocuğun yüksek yararı gibi hususların işlem sırasında göz önünde bulundurulması gerektiği, buna göre, kararın bir süre ertelenebileceği ve bu işlemlerin tebliğ edilmesi hususları düzenlenmiştir.
MADDE 26- Maddede, tutuklu veya hükümlü olarak cezaevlerinde ya da geri gönderme merkezlerinde bulunan yabancıların ikamet izinleriyle ilgili hususlar belirtilmiştir. Ayrıca, ikamet ve çalışma izni sahiplerine 30 gün içinde adres kayıt sistemine kayıt yaptırma zorunluluğu getirilmiştir.
MADDE 27- Maddeyle, geçerli çalışma izninin, Türkiye’de ikamet izni yerine de geçeceği, çalışma izni verilebilmesi veya iznin uzatılabilmesi için, yabancının bu Kanunun 15 inci maddesinin birinci fıkrasında sayılan yabancılardan olmaması şartının aranacağı hükme bağlanmıştır.
MADDE 28- Maddeyle, ikamet izni sürelerinin hesaplanmasında hangi hallerin kesintiden sayılacağı açıklanmıştır.
MADDE 29- Yabancılara ikamet izni verilmesine esas olan gerekçeler zamanla ortadan kalkabileceği gibi değişikliğe de uğrayabilmektedir. Maddeyle, bu durumdaki yabancılarla ilgili işlemler açıklanmıştır.
MADDE 30- İkamet izinleri, yabancıların ülkede bulunma amaçlarına göre değişiklik gösterdiğinden, maddeyle, yabancılara verilecek ikamet izni çeşitleri belirlenmiştir.
MADDE 31- Maddeyle, ikamet izni çeşitlerinden olan kısa dönem ikamet izni verilecek yabancılar ve bu iznin süresi açıklanmıştır.
MADDE 32- Maddeyle, kısa dönemikamet izinlerinin verilmesinde aranacak şartlar sayılmıştır.
MADDE 33- Maddeyle, kısa dönem ikamet izninin hangi hallerde verilmeyebileceği, verilmişse iptal edilebileceği veya uzatılmayabileceği hususları düzenlenmiştir.
MADDE 34- Maddeyle, ikamet izni çeşitlerinden olan aile ikamet izni verilecekler ve bu iznin süresi belirlenmiştir. Maddede, vatandaşı olduğu ülkenin hukukuna göre birden fazla eşle evlilik halinde, eşlerden yalnızca birine aile ikamet izni verileceği, diğer eşlerinden olan çocuklara da aile ikamet izni verilebileceği, çocukların aile ikamet izninde, Türkiye dışında varsa ortak velayeti bulunan anne veya babanın muvafakatinin aranacağı hükme bağlanmıştır.
Ayrıca, bu iznin, aile ikamet izinlerinin ilk ve ortaöğretim kurumlarında eğitim hakkı sağlayacağı, kesintisiz beş yıllık aile ikamet izni bulunan on sekiz yaşını tamamlamış aile üyelerinin talep ettikleri takdirde bu izinlerini kısa dönem ikamet iznine dönüştürebilecekleri; Türk vatandaşlarıyla olan evlilikleri boşanmayla sona eren yabancılardan, kısa dönem ikamet izni almak için en az üç yıl aile ikamet izniyle kalmış olma kaydının aranacağı düzenlenmiştir.
Diğer taraftan, aile içi şiddet gerekçesiyle yabancı eş mağdur olmuşsa, üç yıllık süre şartı aranmayabileceği ve destekleyicinin ölümü halinde, bu kişiye bağlı aile ikamet izni alarak Türkiye’ye gelmiş olanlara, süre şartı aranmaksızın kısa dönem ikamet izni verilebileceği belirtilmiştir.
MADDE 35- Maddeyle, destekleyicide ve destekleyicinin yanında kalmak üzere aile ikamet izni talebinde bulunacak yabancılarda aranacak şartlar düzenlenmiştir. Ancak, mülteci ve ikincil koruma sahiplerinden bu maddedeki şartların aranmayabileceği hükme bağlanmıştır.
MADDE 36- Maddeyle, aile ikamet izninin hangi hallerde verilmeyebileceği, verilmişse iptal edilebileceği veya uzatılmayabileceği hususları düzenlenmiştir.
MADDE 37- Maddede, eşlere aile ikamet izni verilmeden veya izinleri uzatılmadan önce makul şüphe varsa, evliliğin sırf ikamet izni alabilmek amacıyla yapılıp yapılmadığının araştırılacağı, araştırma sonucunda, taraflarınaile ikamet izni almak amacıylaanlaşmalı evlilik yaptıkları tespit edilirse, aile ikamet izni verilmemesi, verilmişse iptal edilmesi hükme bağlanmıştır.
MADDE 38- Maddede, Türkiye’de bir yükseköğretim kurumunda ön lisans, lisans, yüksek lisans ya da doktora öğrenimi görecek yabancılara, öğrenci ikamet izni verileceği, bu izinlerin öğrenim süresince uzatılacağı belirtilmiştir.
MADDE 39- Bu maddede, öğrenci ikamet izninin verilmesinde aranacak şartlar düzenlenmiştir.
MADDE 40- Maddeyle, öğrenci ikamet izninin hangi hallerde verilmeyebileceği, verilmişse iptal edilebileceği veya uzatılmayabileceği hususları düzenlenmiştir.
MADDE 41- Maddeyle, Türkiye’de öğrenim gören ön lisans, lisans, yüksek lisans ve doktora öğrencilerinin ancak çalışma izni almak kaydıyla çalışabilecekleri ve buna ilişkin sınırlamalar düzenlenmiştir.
MADDE 42- Devletler, ekonomik, sosyal ve politik nedenlerle ülkelerinde uzun süre ikamet izni alarak kalmış yabancılara, diğer ikamet izinlerine sahip yabancılara oranla daha fazla hak verebilmektedir. Maddede, Türkiye’de kesintisiz beş yıl ikamet izni almış yabancılara, Bakanlığın onayıyla valilikler tarafından uzun dönem ikamet izni verileceği, ancak mültecilere, şartlı mültecilere ve ikincil korumadan yararlananlar ile insani ikamet izni sahiplerine, uzun dönem ikamet iznine geçiş hakkı tanınmadığı hükme bağlanmıştır.
MADDE 43- Maddeyle, uzun dönem ikamet izninde aranacak şartlar düzenlenmiştir.
MADDE 44- Avrupa Birliği müktesebatına göre, uzun dönem ikamet izni sahipleri istisnalar dışında, bulundukları ülkenin vatandaşlarıyla aynı haklara sahiptir Avrupa Birliği müktesebatı ve yabancılar hukukundaki gelişmeler dikkate alınarak bu maddeyle, Türkiye’de uzun dönem ikamet izninin sağladığı haklar düzenlenmiştir.
MADDE 45- Maddeyle, uzun dönem ikamet izninin hangi hallerde iptal edileceği düzenlenmiştir.
MADDE 46- Zorunlu durumlarda, bazı yabancılara, genel hükümlere tabi olmaksızın insani ikamet izni verilmesine ihtiyaç duyulmaktadır. Maddeyle, istisnai olarak zorunlu durumlar için diğer ikamet izni çeşitlerinden birini alma imkânı olmayanlara insani ikamet izninin verilmesi düzenlenmiştir. Zorunlu durumlarda insani ikamet izninin verilmesiyle bu konumdaki yabancıların yasal statüye kavuşturulması amaçlanmıştır.
MADDE 47- Maddeyle, insani ikamet izninin, Bakanlığın onayı alınmak kaydıyla, iznin verilmesini zorunlu kılan şartlar ortadan kalktığında valiliklerce iptal edilebileceği veya uzatılmayabileceği hükme bağlanmıştır.
MADDE 48- Maddeyle, Türkiye’de işlenen insan ticareti suçunun mağduru olduğu veya olabileceği yönünde kuvvetli şüphe duyulan yabancılara, yaşadıklarının etkisinden kurtulabilmeleri ve yetkililerle işbirliği yapıp yapmayacaklarına karar verebilmeleri için, diğer ikamet izinlerinin verilmesindeki şartlar aranmadan valilikçe 30 gün süreli ikamet izni verilebilmesi hükmü getirilmiştir.
MADDE 49- Maddeyle, iyileşmeve düşünme süresi tanımak amacıyla verilen ikamet izninin, mağdurun güvenliği, sağlığı veya özel durumu nedeniyle güvenli dönüş imkânı sağlanıncaya kadar altışar ay sürelerle uzatılabileceği düzenlenmiştir. Ancak bu iznin uzatılmasında; insan ticareti suçunun soruşturulması ve önlenmesi hususunda yabancının yetkililerle işbirliği yapma niyetini açıkça ifade etmesi ve insan ticareti suçu işlemiş kişilerle varsa bağlarını koparmış olması şartlarının aranabileceği, bu şartların çocuk mağdurlarda aranmayacağı açıklanmıştır.
İkinci fıkrada ise, mağdurun veya mağdur olabileceği yönünde kuvvetli şüphe bulunan yabancıların ikamet izinlerinin, suçun failleriyle yeniden bağ kurduklarının belirlenmesi halinde iptal edilebileceği hüküm altına alınmıştır.
MADDE 50- Maddede, kişilerin vatansız olup olmadıklarının tespitinin Bakanlıkça yapılacağı; vatansız kişilere, Türkiye’de yasal olarak ikamet edebilme hakkı sağlayan “Vatansız Kişi Kimlik Belgesi” düzenleneceği belirtilmiştir. Ayrıca bu maddede, başka ülkeler tarafından vatansız olarak işlem görenlerin bu haktan yararlandırılmayacağı, kimlik belgesinin bir ülkenin vatandaşlığının kazanılmasıyla birlikte geçerliliğini kaybedeceği ve Vatansız Kişi Kimlik Belgesinin tanzimiyle ilgili hususlar düzenlenmiştir.
MADDE 51- Maddeyle, Türkiye Cumhuriyeti’nin taraf olduğu ilgili uluslararası sözleşme hükümleri saklı kalmak kaydıyla vatansız kişilere tanınacak hakların genel çerçevesi ortaya konulmuştur.
MADDE 52- Maddeyle, yabancıların, sınır dışı etme kararıyla, menşe ülkesine veya transit gideceği ülkeye ya da üçüncü bir ülkeye sınır dışı edilebileceği hükme bağlanmıştır.
MADDE 53- Maddede, sınır dışı işleminin, her bir yabancı için yapılacak değerlendirmeden sonra alınacak sınır dışı kararıyla yapılması ve kararın, ilgililere tebliğ edilmesi hukuki bir zorunluluk olarak öngörülmüştür. Yabancı hakkında en hızlı şekilde karar vermek; yabancının, ülkede gereksiz ve uzun süre kalışını önlemek amacıyla, yargıya başvuru ve karar verme süreleri kısaltılmıştır. Sınır dışı işlemine karşı yargıya yapılan başvuru, mahkemenin kararına kadar sınır dışı işleminin yürürlülüğünü kendiliğinden durdurmaktadır. Böylece telafisi mümkün olmayan zararların ortaya çıkması ve hak kayıplarının önüne geçilmesi sağlanmıştır.
MADDE 54- Maddede, haklarında sınır dışı etme kararı alınacak yabancılar sayılmıştır. Maddenin birinci fıkrasının (ç) bendinde, Türkiye’de kazanç elde etmek amacıyla fuhuş yapan yabancıları da içerecek şekilde, Türkiye’de bulunduğu süre zarfında geçimini meşru olmayan yollardan sağlayanlar hakkında sınır dışı kararı alınabileceği ifade edilmiştir.
MADDE 55- Maddeyle, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 3 üncü maddesi başta olmak üzere, insani nedenlerle ve yabancının sınır dışı edilmesinin telafisi mümkün olmayan sonuçlar doğurmasının beklendiği durumlarda, yabancılar hakkında sınır dışı kararı alınmayacağı düzenlenmiştir. Maddede belirtilen durumların sona ermesi halinde sınır dışı etme kararı alınacaktır.
MADDE 56- Maddeyle, haklarında sınır dışı etme kararı alınanlardan kaçma ve kaybolma riski bulunanlar, yasal giriş veya yasal çıkış kurallarını ihlal edenler, sahte belge kullananlar, asılsız belgelerle ikamet izni almaya çalışanlar veya aldığı tespit edilenler, kamu düzeni veya güvenliği ya da kamu sağlığı bakımından tehdit oluşturanlar hariç olmak üzere, Türkiye’yi terk edebilmeleri için yedi günden az olmamak kaydıyla 30 güne kadar süre tanınması hükmü getirilmiştir.
MADDE 57- Maddeyle, haklarında sınır dışı kararı alınabilecek yabancıların hangi durumlarda idari gözetim altına alınabileceği, idari gözetimin süresi, uzatılması, sonlandırılması, kararın tebliği ve idari gözetim kararına karşı yargıya başvuru yolları düzenlenmiştir. İdari gözetim kararı, şahsın hürriyetini kısıtlayıcı bir güvenlik tedbiri olduğundan, idari gözetim altına alınan yabancının yararı da gözetilerek, kararın, en hızlı şekilde yargı denetiminden geçirilmesi amacıyla, yaygın bir mahkeme olan sulh ceza mahkemesine başvuru hakkı getirilmiş ve beş gün içerisinde karar verilmesi öngörülmüştür. Ayrıca, idari gözetim işlemine karşı yargı yoluna başvuranlardan, avukatlık ücretlerini karşılama olanağı bulunmayanlara, 19/3/1969 tarihli ve 1136 sayılı Avukatlık Kanunu hükümlerine göre Avukatlık hizmeti sağlanabileceği hükme bağlanmıştır.
MADDE 58- Maddede, idari gözetim altına alınan yabancıların geri gönderme merkezlerinde tutulacakları ifade edilmiş; ayrıca geri gönderme merkezlerinin kurulması, yönetimi, işletilmesi ve denetimiyle ilgili usul ve esasların yönetmelikle düzenleneceği hükme bağlanmıştır.
MADDE 59- Maddeyle, geri gönderme merkezlerinde sağlanacak hizmetler ve bu merkezlerde kalan yabancıların görüşebilecekleri kişiler ve kurumlar düzenlenmiştir.
MADDE 60- Maddede, sınır dışı edileceklerin sınır kapılarına sevk işlemleri ile yabancıların sınır dışı işlemlerinde, pasaport veya pasaport yerine geçerli belge taşıma şartının aranmayabileceği; Bakanlıkça düzenlenecek belgelerin de sınır dışı işlemlerinde seyahat belgesi yerine kullanılabileceği ve sınır dışı masraflarına dair hususlar belirtilmiştir.
MADDE 61- Maddede,başta1951 tarihli Mültecilerin Hukuki Durumuna Dair Sözleşme ve bu Sözleşmenin Eki olan 1967 Protokolü ile Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi olmak üzere taraf olduğumuz uluslararası sözleşmelerde tanımlandığı şekilde koruma ihtiyacı olan yabancı kişilere Ülkemiz tarafından sağlanması gereken uluslararası koruma çeşitleri tanımlanmıştır.
Uluslararası koruma çeşitlerinden biri olan “şartlı mülteci” kavramı Türkiye’nin Mültecilerin Hukuki Durumuna Dair Sözleşme’yi coğrafi kısıtlamayla onaylamasının doğal bir sonucu olarak Kanunda yer almıştır. Türkiye, Sözleşmenin 42. maddesinin kendisine verdiği yetkiye istinaden mülteci statüsünü sadece Avrupa’da meydana gelen olaylar sonucunda vereceğini beyan etmiş ve 1967 Protokolünü onaylarken de bu beyanını muhafaza etmiştir. Bu nedenle; Avrupa dışında meydana gelen olaylar nedeniyle koruma talep eden yabancılara, üçüncü ülkelere yerleştirilinceye kadar bir statü verilmesi, böylelikle bu kişilere sağlanan korumanın bir temele oturtulması, var olan terminolojik karmaşanın önüne geçilmesi amacıyla maddede bir koruma biçimi olarak “şartlı mülteci” kavramı yer almıştır.
MADDE 62- Maddede, uluslararası koruma başvuru sahibine, menşe veya önceki ikamet ülkesinin bir bölümünde koruma sağlanabildiği durumlarda, menşe veya önceki ikamet ülkesinden ayrılmak yerine öncelikli olarak ülkenin söz konusu bölümünde kalması beklendiğinden, bu durum dahili korunma adı altında ret nedeni olarak düzenlenmiştir.
MADDE 63- Maddeyle, 1951 tarihli Mültecilerin Hukuki Durumuna Dair Sözleşmenin 1/D-E-F maddesi ile Avrupa Birliği yönergeleri çerçevesinde uluslararası korumanın haricinde tutulacak kişiler düzenlenmiştir.
MADDE 64- Maddeyle, uluslararası koruma başvurularının etkin ve düzenli olarak alınması, başvuru sahipleri açısından hak kayıplarının önlenmesi amacıyla uluslararası koruma başvurularının yapılmasına ilişkin süreçler düzenlenmiştir.
MADDE 65- Maddede, uluslararası koruma başvuru sahiplerinin, hangi şartlarda idari gözetim altına alınabileceği; idari gözetim kararının şahsın hürriyetini kısıtlayıcı bir güvenlik tedbiri olması sebebiyle idari gözetim altına alınan yabancının yararı gözetilerek, kararının en hızlı şekilde yargı denetiminden geçirileceği; yargı denetiminin, yaygın bir mahkeme teşkilatı olması nedeniyle hızlı erişimin mümkün olduğu sulh ceza mahkemeleri tarafından yapılacağı düzenlenmiştir.
MADDE 66- Maddeyle, kayıt ve kontrol esnasında yapılacak işlemler ve uyulacak usuller düzenlenmiştir.
MADDE 67- Maddeyle, talep edilmesi halinde, başvuru, kayıt ve mülakat sırasındaki görüşmelerde, tercümanlık hizmetlerinin Genel Müdürlük tarafından sağlanacağı düzenlenmiştir.
MADDE 68- Maddeyle, kamu düzeni, kamu güvenliği, illerin sosyo-ekonomik yapıları, başvuru sahiplerinin korunması gibi nedenlerle başvuru sahiplerine, gösterilen yerde ikamet etme zorunluluğu ve adreslerini bildirim yükümlülüğü getirilmiştir.
MADDE 69- Maddeyle, başvurunun hangi şartlarda kabul edilemez bir başvuru olarak değerlendirileceği düzenlenmiştir.
MADDE 70- Uluslararası koruma başvuru sahibinin herhangi bir nedeni olmadan, daha önce mülteci olarak tanındığı ülkede kalması beklendiğinden, maddeyle “ilk iltica ülkesi” kavramı ve ilk iltica ülkesinden gelen kişilerle ilgili yapılacak işlemler düzenlenmiştir.
MADDE 71- Uluslararası koruma başvuru sahibinin, halin özelliklerinden aksi anlaşılmadıkça, daha önce uluslararası koruma başvurusu yaptığı veya yapabileceği ülkede kalması beklendiğinden, maddede, güvenli üçüncü ülke kavramı ve güvenli üçüncü ülkeden gelen kişilerle ilgili yapılacak işlemler düzenlenmiştir.
MADDE 72- Maddeyle, uluslararası koruma başvurusunun geri çekilmesi ve geri çekilmiş sayılmasıyla ilgili hususlar düzenlenmiştir.
MADDE 73- Maddede, uluslararası koruma başvurusunun tam ve kapsamlı bir değerlendirmesinin yapılabilmesi, başvuru sahibiyle ilgili doğru bir karar verilebilmesi için, kişinin kendini ifade edebileceği, menşe veya daha önceki ikamet ülkesindeki zulüm korkusunu açıklayabileceği bir mülakatın yapılması gerekliliği ile mülakata ilişkin hususlar düzenlenmiştir.
MADDE 74- Maddede, uluslararası koruma başvurusu hakkında son karar verilinceye kadar, uluslararası koruma başvuru sahibine Türkiye’de kalış hakkı, sağlık, eğitim, sosyal yardım gibi imkânlardan yararlanmasını sağlayacak kimlik belgesine ilişkin hususlar düzenlenmiştir.
MADDE 75- Uluslararası koruma başvurusunun tam bir değerlendirme yapılarak karara bağlanması gerektiğinden, maddeyle, uluslararası koruma başvurusuyla ilgili karar süreçleri düzenlenmiştir.
MADDE 76- Uluslararası koruma başvurusu sahiplerinin haklarını korumak, gereksiz bürokrasi ve yazışmaları önlemek amacıyla, bazı uluslararası koruma başvurularının hızlandırılmış olarak değerlendirilmesi ve karar verilmesi gerektiğinden, maddede, hangi uluslararası koruma başvurularının hızlandırılmış olarak değerlendirileceği ve karara bağlanacağı düzenlenmiştir.
MADDE 77- Maddede, idari aşamada en isabetli kararların verilmesi ve yargı denetimine giden dosyaların azaltılması amacıyla, idari itiraz mekanizması oluşturulmuş, Uluslararası koruma başvuruları hakkında en hızlı şekilde karar vermek, ülkede gereksiz ve uzun süre kalışları önlemek, yargıya başvuru süresi ve yargının karar süreci kısaltılmış,
Uluslararası koruma başvurusu sahibinin geri gönderilmesi halinde telafisi mümkün olmayan zararların ortaya çıkma olasılığına binaen, uluslararası koruma başvurusuyla ilgili kararlara itiraz edilmesi veya yargı yoluna başvurulması halinde, itiraz veya yargılama süreci sonuçlanıncaya kadar ilgili kişinin ülkede kalışına izin verilmesi düzenlenmiştir.
MADDE 78- Maddede, başvuru sahipleri ve uluslararası korumadan yararlananların avukat tarafından temsil edilmeleri ve sivil toplum örgütleri tarafından sağlanan danışmanlık hizmetlerinden faydalanması düzenlenmiştir.
MADDE 79– Maddeyle,şartlı mülteciye ve ikincil koruma statüsü sahibi kişiye, kamu düzeni veya kamu güvenliği nedeniyle belirli bir il’de ikamet etme, belirlenen süre ve usullerle bildirimde bulunma yükümlülüğü getirilmesi düzenlenmiş, yürürlükteki mevzuatımıza uygun olarak, şartlı mülteci ve ikincil koruma statüsü sahibi kişinin adres kayıt sistemine kayıt yaptırarak, hassas konumları nedeniyle güvenliklerinin sağlanabilmesi için ikamet adreslerini bildirme yükümlüğü getirilmiştir.
MADDE 80- Maddeyle, uluslararası koruma statüsü sahiplerine verilecek kimlik belgelerine ilişkin hususlar düzenlenmiştir.
MADDE 81- Maddede, mültecilere ve ikincil koruma statüsü sahiplerine, Türkiye dışına seyahatlerini temin etmek amacıyla düzenlenecek seyahat belgelerine ilişkin hükümler düzenlenmiş, şartlı mültecilerin, ülkemizde geçici olarak kalmaları esas olduğu düşünülerek seyahat belgesi verilmesi öngörülmemiştir.
MADDE 82- Maddede, uluslararası korumadan yararlanan kişinin statüsünün sona ermesi, sona ermede kişinin kendisini ifade etmesine fırsat tanınması ve kişinin statüsü sonlandırılırken herhangi bir mağduriyet yaşanmaması için dikkat edilecek hususlar düzenlenmiştir.
MADDE 83- Maddede, uluslararası korumadan yararlanan kişinin statüsünün hangi hallerde iptal edileceği hususu düzenlenmiştir.
MADDE 84- Maddede,başvuru sahibi veya uluslararası korumadan yararlanan kişilerden gönüllü olarak geri dönmek isteyenlere, uluslararası kuruluşlar, kamu kurum/kuruluşları ve sivil toplum kuruluşlarıyla işbirliği içerisinde aynî ve nakdi destek sağlanabileceği hükme bağlanmıştır.
MADDE 85- Maddede, uluslararası korumadan yararlanan kişiye karşı, vatandaşı olduğu devlet vatandaşlarına uygulanan mütekabiliyet şartının uygulanmaması; başvuru sahibi veya uluslararası korumadan yararlanan kişilere sağlanan hak ve imkânların, Türk vatandaşlarına sağlanan hak ve imkânlardan daha fazla olacağı şeklinde yorumlanmaması hususları düzenlenmiştir.
MADDE 86- Maddede, ilk ve orta öğretimin herkes için eşit bir hak olduğu, bu haktan herkesin eşit şekilde yararlanacağı düşünülerek, başvuru sahibi veya uluslararası korumadan yararlanan kişilerin ilk ve orta öğretimden Türk vatandaşları gibi yararlanabileceği düzenlenmiştir.
MADDE 87- Maddeyle, ihtiyaç sahibi olduğu tespit edilen başvuru sahibi veya uluslararası korumadan yararlanan kişilerin, Türk vatandaşlarıyla aynı şartlar altında sosyal yardım ve hizmetlerden faydalanabilecekleri düzenlenmiştir.
MADDE 88- Maddeyle, başvuru sahibi veya uluslararası korumadan yararlanan kişilerin sağlık hizmetlerine erişimi düzenlenmiştir.
MADDE 89- Maddeyle, uluslararası koruma başvurularını teşvik etmemesi için AB yönergelerine uygun olarak, başvuru sahibi ve şartlı mültecilerin, uluslararası koruma başvurusundan itibaren altı ay sonra 27/2/2003 tarihli ve 4817 sayılı Yabancıların Çalışma İzinleri Hakkında Kanun kapsamında çalışma izni almak için başvurabilecekleri düzenlenmiştir.
MADDE 90- Maddeyle, mülteci veya ikincil koruma statüsü sahiplerinin iş piyasasına erişimi, 1951 tarihli Mültecilerin Hukuki Durumuna Dair Sözleşme ve AB yönergelerine uygun olarak düzenlenmiştir.
MADDE 91- Uluslararası koruma başvuru sahiplerinin genellikle ülkelerini terk ederek geldikleri, herhangi bir mal varlıklarının olmadığı, muhtaç durumda oldukları, bu kişilere hayatlarını sürdürebilmek amacıyla belli miktarlarda yardım yapılması gerektiği düşünülerek, maddede kabul edilemez ve hızlandırılmış olarak değerlendirilenler hariç olmak üzere, muhtaç olduğu tespit edilen uluslararası koruma başvuru sahiplerine harçlık verilebileceği düzenlemiştir.
MADDE 92- Maddeyle, kamu düzeni açısından Kanunun diğer maddelerinde yazılan belirli yükümlülüklerinin yanında başvuru sahibi veya uluslararası korumadan yararlanan kişilere ek bazı yükümlülükler getirilmiş, bu Kanunun üçüncü kısmında yazılı yükümlülüklere uymayan başvuru sahibi veya uluslararası korumadan yararlanan kişilerin değerlendirmenin bireysel yapılması ve kısıtlamanın orantısal olması şartıyla eğitim ve temel sağlık hakları hariç, diğer haklardan faydalanmalarına sınırlama getirilebileceği düzenlenmiştir.
MADDE 93- Maddede, özel ihtiyaç sahiplerine, bu Kanunda belirtilen hak ve işlemlerinde öncelik tanınacağı düzenlenmiştir.
MADDE 94- Maddede, refakatsiz çocukların yüksek yararının değerlendirilmesine ilişkin esaslar yer almıştır.
MADDE 95- Maddede, etkin, hızlı bir iltica sistemi için temel unsurlardan biri olan menşe ülke bilgi sisteminin kurulması ve işletilmesi düzenlenmiştir.
MADDE 96- Maddede, başvuru sahibi veya uluslararası korumadan yararlananların barınmasının sağlanması amacıyla kabul ve barınma merkezleri kurulması ve işletilmesine ilişkin hususlar düzenlemiştir.
MADDE 97- Ülkemiz tarih içerisinde önemli kitlesel akınlarla karşı karşıya kalmış, kitlesel olarak Türkiye’ye gelen bu kişilere uygun bir geçici koruma sağlanmıştır. Ancak bu güne kadar bu uygulamalara ilişkin olarak kanun düzeyinde bir düzenleme bulunmamaktaydı. Maddeyle, bu kişilere sağlanacak geçici korumanın kanuni dayanağı sağlanmış olacaktır.
MADDE 98- İltica alanında işbirliği oldukça önemli olduğundan, maddede Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği, Uluslararası Göç Örgütü, diğer uluslararası kuruluşlar ve sivil toplum örgütleriyle işbirliği yapılabileceği düzenlenmiştir.
MADDE 99- Maddeyle, ilgili kişiye tebligatın nasıl yapılacağı, ilerleyen teknolojik imkânlar çerçevesinde elektronik tebligat yapılabileceği düzenlenmiştir.
MADDE 100- Başvuru sahibi veya uluslararası korumadan yararlanan kişiler ülkelerini zorunlu nedenlerle terk eden kişiler olduğundan, durumlarının ve bilgilerinin gizliliği esastır. Bu nedenle maddeyle, gizlilik prensibi ve kişisel dosyaya erişim olanağı düzenlenmiştir.
MADDE 101- Maddeyle, göç ve uluslararası korumaya ilişkin politika ve stratejileri geliştirmek ve uygulamak, bu konularla ilgili bakanlık, kurum ve kuruluşlar arasında koordinasyonu sağlamak, yabancıların Türkiye'ye giriş, ikamet ve kalışları, uluslararası koruma ve insan ticaretiyle mücadele ve mağdurlarının korunmasıyla ilgili iş ve işlemleri yürütmek, insan ticareti ve düzensiz göçle mücadelede koordinasyonu sağlamak üzere Bakanlığa bağlı genel bütçeli Göç İdaresi Genel Müdürlüğü kurulduğu hükme bağlanmıştır.
MADDE 102- Maddeyle, Göç İdaresi Genel Müdürlüğünün görev ve yetkileri düzenlenmiştir.
MADDE 103- Göç konuları ülkelerin ekonomik, sosyal ve politik konularıyla yakından ilgilidir. Göçle ilgili genel politikalara yön verilmesi ve stratejik kararların siyasi karar organlarınca belirlenmesi için maddeyle, Göç Politikaları Kurulu oluşturulmaktadır. Göç Politikaları Kurulu, ülke tanıtımına katkı sağlayan veya uzun dönem ikamet izni verilmesinde ülke menfaatleri bakımından zaruret görülen yabancılar ile Türkiye’ye yapılacak olan yatırımın türü, yeri, sermaye tutarı veya yatırımın sağlayacağı istihdam imkânları gibi kriterlere göre uzun dönem ikamet izni verilecek olan yabancıları belirler.
MADDE 104- Maddeyle, Göç İdaresi Genel Müdürlüğünün teşkilat yapısı belirlenmiştir.
MADDE 105- Maddeyle, Göç İdaresi Genel Müdürlüğünün merkez teşkilatının yapısı belirlenmiştir.
MADDE 106- Maddeyle, Genel Müdürün görevleri düzenlenmiştir.
MADDE 107- Maddeyle, Genel Müdürlüğün ana hizmet birimleri ve görevleri düzenlenmiştir.
MADDE 108- Maddeyle, Genel Müdürlüğün danışma birimleri ve görevleri düzenlenmiştir.
MADDE 109- Maddeyle, Genel Müdürlüğün yardımcı hizmet birimleri ve görevleri düzenlenmiştir.
MADDE 110- Maddeyle, Genel Müdürlüğün taşra teşkilatı düzenlenmiştir.
MADDE 111- Maddeyle, Genel Müdürlüğün yurt dışı teşkilatı düzenlenmiştir.
MADDE 112- Maddeyle, göç konularında çalışmalar ve araştırmalar yapmak üzere çalışma gruplarının oluşturulması ve çalışma esasları belirlenmiştir.
MADDE 113- Maddeyle, yöneticilerin sorumlulukları, yetki devri ve düzenleme yetkisi hükme bağlanmıştır.
MADDE 114- Maddeyle, Göç İdaresi Genel Müdürlüğüne, ihtiyaç duyduğu alanlarda araştırma, etüt ve proje yapma yetkisi verilmiştir.
MADDE 115- Maddeyle, Genel Müdürlüğün görevleriyle ilgili konularda, bakanlıklar, kamu kurum ve kuruluşları, üniversiteler, yerel yönetimler, sivil toplum kuruluşları, özel sektör ve uluslararası kuruluşlarla işbirliği ve koordinasyonu sağlamakla yetkili olduğu, Genel Müdürlük tarafından istenen bilgi ve belge talebinin ilgili bakanlık, kurum ve kuruluşlar tarafından geciktirilmeden yerine getirileceği düzenlenmiştir.
MADDE 116- Maddeyle, Genel Müdürlüğün sürekli kurulları, bu kurulların çalışma ve karar alma esasları ile kurullarla ilgili diğer hususların Genel Müdürlük tarafından hazırlanacak yönetmelikle belirleneceği, sekretaryası ve destek hizmetlerinin ise Genel Müdürlük tarafından sağlanacağı düzenlenmiştir.
MADDE 117- Maddeyle, Göç Danışma Kurulunun kimlerden oluşacağı, toplanma usulleri ve görevleri düzenlenmiştir.
MADDE 118- Maddeyle, başvuru sahipleri ve uluslararası korumadan yararlanan kişilerle ilgili alınacak kararlarda, idari itirazlarının yapılabileceği Uluslararası Koruma Değerlendirme Komisyonunun kimlerden oluşacağı, toplanma usulleri ve görevleri düzenlenmiştir.
MADDE 119- Maddeyle, Düzensiz Göçle Mücadele Koordinasyon Kurulunun kimlerden oluşacağı ve Kurulun toplanma usulleri ile görevleri düzenlenmiştir.
MADDE 120- Maddeyle, Genel Müdürlük, görev alanına giren konularla ilgili olarak çalışmalarda bulunmak üzere İçişleri Bakanının onayı üzerine bakanlık, kurum ve kuruluş, sivil toplum kuruluşları, uluslararası kuruluşlar ve konu ile ilgili uzmanların katılımı ile geçici kurullar oluşturabileceği, üye sayısı, görevlendirme ve seçilme yeterlilikleri, olağan ve olağanüstü toplantıların yer ve zamanı, kamu görevlisi olmayan üyelerinin harcırah ve görev giderleri, çalışma ve karar alma esasları ile kurullarla ilgili diğer hususların Genel Müdürlük tarafından hazırlanacak yönetmelikle belirleneceği hükme bağlanmıştır.
MADDE 121- Maddeyle, atamalar, kadrolar, personelin istihdamı ile personele ilişkin diğer hususlar düzenlenmiştir.
MADDE 122- Maddeyle, Genel Müdürlük personeline ilişkin hükümler düzenlenmiştir.
MADDE 123- Maddeyle, ihdas edilen kadrolar belirlenmiştir.
MADDE 124- Maddeyle, Genel Müdürlüğün çalışma usul ve esasları ile disiplin ve sicil işlemlerinin Genel Müdürlükçe çıkarılacak yönetmeliklerle düzenleneceği hükme bağlanmıştır.
MADDE 125- Maddeyle, Bakanlığın, yabancıların toplumla olan sosyal, kültürel, hukuki ve ekonomik ilişkilerini kolaylaştırmak ve sosyal hayatın tüm alanlarında üçüncü kişilerin aracılığı olmadan bağımsız hareket edebilmesini sağlayacak bilgi ve beceriler kazandırmak amacıyla, kamu kurum ve kuruluşları ile sivil toplum örgütlerinin öneri ve katkılarından da faydalanarak entegrasyon faaliyetlerini planlaması ve buna ilişkin usul ve esaslar düzenlenmiştir.
MADDE 126- Maddede, yabancıların, başvuru sahiplerinin ve uluslararası korumadan yararlanan kişilerin, devletin yapısı, dili, hukuki sistemi, kültürü ve tarihi ile hak ve yükümlülüklerinin temel düzeyde anlatıldığı entegrasyon kurslarına katılabilecekleri hususu ile entegrasyona dair diğer konular açıklanmıştır.
MADDE 127- Maddeyle, yabancıların, başvuru sahiplerinin ve uluslararası korumadan yararlanan kişilerin, Türkiye’de kalışı hakkında inceleme ihtiyacının doğması veya sınır dışı kararı alınma olasılığının bulunması, Kanunun uygulanmasıyla ilgili işlemlerin bildirimi nedenleriyle, valiliğe veya Genel Müdürlüğe davet edilebilecekleri, davete uyulmadığında veya uyulmayacağına ilişkin ciddi şüphe olması durumunda kolluk tarafından getirilebilecekleri, bu işlemin idari gözetim olarak uygulanamayacağı ve bilgi alma süresinin dört saati geçemeyeceği hükümleri getirilmiştir.
MADDE 128- Maddede, yabancılara ait kişisel ve biyometrik verilerin ne şekilde ve hangi makamlar tarafından toplanacağı, işleneceği, kullanılacağı ve saklanacağı açıklanmıştır.
MADDE 129- Maddeyle, Genel Müdürlüğe verilen görevlerin yürütülmesi sırasında, bu kanun kapsamındaki kişilerle ilgili veri paylaşımı veya veri sorgulaması yapılabilmesi amacıyla, Emniyet Genel Müdürlüğü ve Nüfus ve Vatandaşlık İşleri Genel Müdürlüğünce elektronik sistemlerin kullanılmasına yönelik her türlü kolaylığın sağlanacağı hükmü getirilmiştir.
MADDE 130- Maddede, bu kanun uygulamasında yargı denetiminin ihtisaslaşmış idare mahkemeleri eliyle yürütülmesini sağlamak amacıyla, birden fazla idare mahkemesinin bulunduğu yerlerd e, yargı denetiminin iki numaralı idare mahkemeleri tarafından yapılması düzenlenmiştir.
MADDE 131- Maddede, Genel Müdürlüğün, görev, yetki ve sorumluluk alanına giren ve önceden kanunla düzenlenmiş olan konularda idari düzenleme yapmaya yetkili olduğu belirtilmiştir.
MADDE 132- Maddede, bu Kanun hükümlerine aykırı davranan yabancılara uygulanacak idari para cezaları ile bu cezaların hangi makamlar tarafından tatbik edileceği hususları düzenlenmiştir.
MADDE 133- Maddeyle, Genel Müdürlüğe tahsis edilen özel gelirler karşılığındaki özel ödenek miktarlarının, Genel Müdürlüğün bütçesinde gösterileceği ve bu özel gelirlerin ödenek kaydına gelecek yıla devrine, iptaline ilişkin yetki ve işlemlerin merkezi yönetim bütçe kanununda gösterileceği hükme bağlanmıştır. Ayrıca Genel Müdürlüğün, Kanundaki görevlerini yerine getirmek amacıyla hizmet satın alabileceği ve kabul, barınma merkezleri ile sığınma evlerinin işletilmesinde de hizmet satın alınması usulünün esas olduğu belirtilmiştir.
MADDE 134- Maddeyle, yürürlükten kaldırılan mevzuat düzenlenmiştir.
MADDE 135- Maddeyle, değiştirilen mevzuat hükümleri düzenlenmiştir.
MADDE 136- Maddeyle, diğer mevzuatta, 5683 sayılı Yabancıların Türkiye’de İkamet ve Seyahatleri Hakkında Kanuna yapılmış olan atıfların, bu Kanuna yapılmış sayılması öngörülmüştür.
GEÇİCİ MADDE 1- Maddeyle, daha önce Emniyet Genel Müdürlüğü uhdesinde yürüyen iş ve işlemler ile devredilmesi zaruri olan taşınır, araç, gereç, malzeme, demirbaş ve taşıtların devrine ilişkin işlemler düzenlenmiştir.
GEÇİCİ MADDE 2– Maddeyle, geçiş hükümleri düzenlenmiştir.
Bu Kanunun yayımı tarihinden itibaren bir yıl içinde valiliklere yazılı olarak müracaat eden yabancıların, bu Kanunda ikamet izinleriyle ilgili kendilerine tanınan haklardan yararlandırılacağı ve bu şekilde müracaat eden yabancıların kesintisiz ikamet izinleri hesaplanırken, geçerli ikamet süresi içinde altı ayı geçmeyen Türkiye dışındaki sürelerin, toplam ikamet süresine ekleneceği hükme bağlanmıştır.
Ayrıca bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihinden önce 30/11/1994 tarihli ve 94/6169 sayılı Türkiye’ye İltica Eden veya Başka Bir Ülkeye İltica Etmek Üzere Türkiye’den İkamet İzni Talep Eden Münferit Yabancılar ile Topluca Sığınma Amacıyla Sınırlarımıza Gelen Yabancılara ve Olabilecek Nüfus Hareketlerine Uygulanacak Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik uyarınca statü verilenlere bu kanunda belirtilen statülerine göre işlem yapılacağı ve sonuçlandırılacağı hükme bağlanmıştır.
GEÇİCİ MADDE 3- Maddeyle, Göç İdaresi Genel Müdürlüğünün kuruluş aşamasındaki personel ihtiyacının karşılanmasına ilişkin hükümler düzenlenmiştir.
MADDE 137– Yürürlük maddesidir.
MADDE 138– Yürütme maddesidir.
